Het is niet zonder trots dat ik vandaag een gastblog aankondig van Jan Goeminne (u misschien ook bekend als Jan Tje). Naar aanleiding van een discussie die we onlangs voerden, schreef hij volgend epistel. Reageer gerust mocht je het niet eens zijn met z'n stelling, maar weet dat je van goede huize zult moeten komen om gelijk te krijgen....
Vrouwen zijn slecht in boeken schrijven. Dat is een stelling van mij. Je zou natuurlijk kunnen zeggen: gij seksist, maar zo simpel is het niet. (Niet zoals één van die laatste boeken geschreven door een vrouw, dat ik tot mijn eigen scha in handen kreeg. Het was 'Slaap!' van Annelies Verbeke. Wat een flutboek was me dat; steek twee rare mensen in een verhaal zonder slaap en gebruik wat abnormale werkwoorden.)
Ik ben ten eerste geen seksist omdat ik vind dat er meer dingen zijn waar vrouwen beter in zijn dan omgekeerd. Strijken en kuisen bijvoorbeeld, maar ook minder voor de hand liggende dingen als voetbal spelen – puur op techniek heb ik de mooiste matchen gezien tijdens wk's voor vrouwen. Duitse vrouwen nog wel.
Ik vind mezelf ook geen seksist omdat toen jaren geleden professor Keunen van één of ander inleidend literatuurvak vroeg of er feministen in het auditorium zaten, ik de enige was die zijn hand in de lucht stak. Dat heeft mijn reputatie van rare loner die dag veel goed gedaan.
Kijk in je boekenkast! Maar eerst en vooral, neem alle boeken uit het rek die geschreven zijn voor 1970, kwestie van ongelijke kansen en dergelijke. Veel vrouwen? Nope. Ik ken er een paar: Donna Tartt schreef een onvergetelijke roman, en erna een betere roman die mij en veel andere lezers veel minder boeide, en niet om seksistische redenen. Bovendien had Donna voor elk van haar boeken op zijn minst tien jaar de tijd nodig. Dikke boeken waren het zeker. Maar dat is War & Peace van Tolstoy nog veel meer, en naar verluid deed die er slechts enkele maanden over. Een meid deed de afwas, dat wel.
Iris Murdoch vind ik ook goed, maar dat is dan weer een halve vent (zie bovenstaande foto!). Hetzelfde geldt eigenlijk voor Doris Lessing, die vijftig jaar geleden gelijk een jeanne d'arc haar middelvinger opstak in plaats van braaf 'ja' te knikken en daar boeken over schreef. In die tijd noemde men zo'n mensen feministen. Hippie was ze ook.
Pat Barker is ook wel zo een vrouw die kan schrijven, over venten in de Eerste Wereldoorlog nog wel. Maar één van haar personages is Wilfred Owen (klik!). Had ze misschien hulp nodig? Toegegeven: goeie boeken. En van Sylvia Plath haar gedichten ben ik ook nog altijd fan. Amélie Nothomb heeft haar momenten.
Nuanceren dan maar? Mij goed, maar dan wel als volgt: Sinds een tijd ben ik begonnen met Russische literatuur (Solzhenitsyn, Chekhov, Gogol, Turgenev,...) en eigenlijk niet meer gestopt. Stuk voor stuk stoten die boeken eerdere, meestal Angelsaksische van tronen. Zelfs Henry James is in gevaar. Literatuur dus van een land waaruit nog geen enkele schrijvende vrouw mij ooit heeft bereikt, maar waar een vent miljoenen landgenoten naar Siberia stuurde en de strot omwrong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten