woensdag 4 november 2009

BUNNY MUNRO



‘Hi, Dad!’ says the boy.
‘You got a suitcase?’ says Bunny.
‘I don’t know, Dad.’
‘Well, find one!’ says Bunny, flinging his arms out to the sides in mock-exasperation. ‘Jesus! Haven’t I taught you anything?’
‘What for, Dad?’
‘What do you mean, “What for?”’
‘What do I need a suitcase for?’ says the boy, thinking – He’s sending me away – and he feels the wind rush out of him.
‘Well, what do you think you need a bloody suitcase for?’ says Bunny.
‘Am I going somewhere?’ says the boy, jumping from foot to foot and wiping at his forehead with the back of his hand.
‘Not I,’ says Bunny, ‘We…’
‘We?’
‘Yeah.’
‘Where are we going, Dad?’

Bunny Munro is een deur-tot-deur-verkoper van handcrèmes, en meer bepaald een ranzige, seksverslaafde alcoholistische deur-tot-deur-verkoper. Klik hier om Nick Cave in hoogsteigen persoon te horen vertellen waaraan Bunny zoal denkt op de terugweg naar huis, nadat hij net een avondje in een motel heeft doorgebracht met een hoertje. Geloof me, het maakt elke verdere omschrijving overbodig.

Nadat zijn vrouw zelfmoord pleegt omwille van zijn vele escapades, staat Bunny er alleen voor. Hij moet verder, en hij besluit negenjarige zoon Bunny Jr. mee te nemen op verkoopronde. Het verkopen wil echter niet zo goed lukken, want het enige waar Bunny constant aan denkt, is seks. Zo is Spinning Around van Kylie Minogue een ode aan anale seks en vergelijkt hij bijten in een Big Mac op een wel heel erg plastische manier – kaas, saus, zacht vlees – met beffen. Bunny Munro geilt op alles wat een rokje aan kan, ook al is het meisje in kwestie 14 jaar en draagt ze een enorme beugel. Terwijl hij huis na huis aandoet om zich te ontdoen van de handcrèmes en zijn eigen zaad, wacht Bunny Jr. buiten in de auto met zijn encyclopedie op schoot.

Gaandeweg raakt Bunny de weg echter kwijt in zijn zelfoverschatting en paranoia, en hij stormt – terwijl hij lustig zijn clientèle verder neukt en liters alcohol en ettelijke pakjes sigaretten consumeert – schijnbaar zijn eigen einde en dat van zijn zoontje tegemoet in een allesverzengende finale die veel wegheeft van een goede David Lynch.

Cave heeft ongetwijfeld alleen rabiate fans, of felle tegenstanders. Door zijn misogyne vertelstijl en het apocalyptische verloop van het verhaal laat hij ook geen middenweg open. Feit is: Cave schrijft op een hilarische en vlotte manier, maar hij laat ook niet na om zijn karakters en hun onderlinge relaties verder uit te diepen. Als het boek eenmaal uit is, blijf je zeker – mede door het enigszins open einde – nog een tijdje met een ongemakkelijk gevoel achter.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten