Albums of 2009
10. Black Meteoric Star - Blac Meteoric Star
Harder, sneller en vooral béter dan 99% van de hedendaagse techno-output!
9. Prefab Sprout - Let's change the world with music
De nieuwe van Prefab Sprout klinkt zoals de Pet Shop Boys zouden klinken, moesten ze anno 2009 nog even goeie muziek maken als pakweg 20 jaar geleden...
8. Ariel Pink's Haunted Graffiti - Reminiscences ep
Reminiscences is goeie vintage Ariel Pink. Als je van iemand kan zeggen dat hij al vintage klint op z'n 31e, zit het mijns inziens wel snor.
7. Vibes - Psychic ep
Ik kan moeilijk verwoorden wat ik zo fantastisch vind aan Vibes. Klik op de hoes & oordeel zelf. Garrrrage!
6. Yura Yura Teikoku - Hollow me / Beautiful
Er is nog leven na de Pizzicato Five! Waar hun vorige albums & ep's vooral doordrenkt waren van sixties aandoende psychedelische rock, slaan de Japanse weirdo's van Yura Yura Teikoku nu wat meer een druggy seventiesrichting in. Dat ze op DFA tekenden zal daar ongetwijfeld wel voor iets tussen zitten, maar als dit het resultaat is: geen plobleem!
5. Wooden Shjips - Dos
Wooden Shjips klinkt als een kruising tussen Suicide en The Stooges (dank u Pitchfork), en daarmee is meteen ook alles gezegd. Groovy, groovy, groovy.
4. Bill Callahan - Sometimes I wish we were an eagle
U kent Bill Callahan misschien nog van het ter ziele gegane Smog? Op zijn tweede soloplaat lijkt Callahan weer een beetje terug te grijpen naar het vertrouwde melancholische recept, ware het niet dat hij op Sometimes I wish... kan bouwen op een - naar zijn normen - uitgebreide orkestratie (piano, drum én strijkers!?). De man heeft trouwens géén baard, en ook geen dikke bril of een muts. Iets waar ik altijd vanuit ga als ik z'n muziek hoor.
3. Cold Cave - Love comes close
Cold Cave doen hard hun best om te klinken als New Order met Ian Curtis op vocals (als we even buiten beschouwing laten dat New Order net ontstaan is omdat Curtis met z'n fikken niet van de Belgische meisjes kon blijven). En dat is absoluut geen probleem als dit het resultaat is. Hopelijk binnenkort ergens op een Belgisch podium!
2. Fever Ray - Fever Ray
Fever Ray is Karin Dreijer Andersson van The Knife, zonder haar broertje Olof. Dit klinkt een beetje zoals The Knife, maar dan trager en veel hypnotiserender. Ik weet nu al dat ik mezelf binnen dit en twintig jaar ga vervloeken omdat ik haar nooit live gezien heb...
1. Animal Collective - Merriweather Post Pavillon
Oh ja, dé onbetwiste nummer één. Animal Collective klonk nog nooit zo poppy, en toch psychedelisch. Nog nooit zo dansbaar, en toch bordurend op vocale tapijten waar Brian Wilson jaloers op zou zijn. Nog nooit, en toch. Start, stop, repeat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten